Idiopathic respiratory distress syndrome (IRDS)

Idiopathic respiratory distress syndrome (IRDS)

IRDS is een afkorting van idiopathic respiratory distress syndrome. Door verschillende oorzaken kan er geen of te weinig surfactant aangemaakt worden. Surfactant is een stof die ervoor zorgt dat de longblaasjes aan het eind van de uitademing niet samenvallen (dichtklappen). Een tekort kan optreden door nog onvoldoende aanmaak (bij vroeggeboorte of een moeder met diabetes) of bij een verhoogd verbruik of inactivatie (bij een ontstekingsreactie in de longen bv door meconium). 

Als longblaasjes wel dichtklappen moet uw kind harder werken bij het inademen. Dit is te vergelijken met het opblazen van een zeer stugge ballon.  

Symptomen uitklapper, klik om te openen

• neusvleugelen (de neusvleugeltjes gaan snel op en neer bij het ademen);
• grauw bleke kleur;
• kreunen;
• snelle ademhaling;
• intrekken van de borstkas.

Onderzoek & diagnose uitklapper, klik om te openen

We stellen met een röntgenfoto vast of uw kind IRDS heeft en zo ja in welke mate.

Behandeling uitklapper, klik om te openen

Ondersteunen van de ademhaling

De behandeling van IRDS bestaat uit het ondersteunen van de ademhaling. Dit kan op verschillende manieren: 

• Continuous Positive  Airway Pressure (CPAP)  
  Hierbij zorgen we voor een constante positieve druk in de longetjes door via een neuskapje of neusbril (prong) lucht/zuurstof toe te dienen. De positieve druk helpt de longblaasjes openhouden. 
• Non invasieve Positive Pressure Ventilation (NiPPV) werkt conform CPAP, maar voegt daar nog extra beademingsteugen aan toe waardoor de ademhaling gestimuleerd wordt.
• Kunstmatige beademing
  Als CPAP onvoldoende ondersteuning biedt kiezen we voor kunstmatige beademing waarbij de beademingsmachine de ademhaling van uw kind tijdelijk (gedeeltelijk) overneemt via een buisje dat via de neus of mond in de luchtpijp wordt ingebracht (intuberen). 

Surfactant

Naast het ondersteuning van de ademhaling wordt soms ook surfactant toegediend. Of dit nodig is hangt af van hoeveel ademhalingsondersteuning uw kind nodig heeft, de zuurstofbehoefte en het beeld dat we zien op de longfoto. Het kan op verschillende manieren toegediend worden.

Bij een behandeling met surfactant, geven we dit direct in de longen. Surfactant kan toegediend worden via de in de luchtpijp ingebracht beademingsbuis waarbij de ademhaling tijdelijk van uw kind wordt overgenomen. Een andere optie is surfactant langzaam toedienen met een dun slangetje in de luchtpijp terwijl uw kind zelfstandig ademhaalt, dit noemen we een MIST-procedure. Voor welk van deze twee opties gekozen wordt is afhankelijk van de conditie van uw kind en de mate van ondersteuning die nodig is.  

Vooruitzichten

Vaak herstelt een kind na vijf tot zeven dagen. Doordat de longen zelf voldoende surfactant gaan aanmaken. Bij een aantal kinderen duurt het herstel langer en kunnen er complicaties optreden. 

Mogelijke complicaties

• een klaplong;
• bronchopulmonale dysplasie (BPD)

Hebt u vragen?

Als u vragen hebt, bespreek deze dan met de behandelend arts en de verpleegkundige.

Zorgkosten uitklapper, klik om te openen

Contact uitklapper, klik om te openen